Το “ξανθό γένος”, η υποταγή του Βλαντιμίρ στον Ταγίπ, ο Μπάιντεν, η Βικτώρια και η Κύπρος

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ - Το σκηνικό στην περιοχή μας έχει πάλι αλλάξει, καθώς μετά το περίεργο πραξικόπημα στην Τουρκία οι εκβιασμοί που επιχειρεί ο Ταγίπ Ερντογάν έχουν επιτυχία. Πριν από την 15η Ιουλίου, ο Πρόεδρος της Τουρκίας και η χώρα του βρέθηκαν σε απομόνωση, η οποία -ως διά μαγείας- εξαφανίστηκε. Τα χειρότερα που συνέβησαν ήταν δύο:

• Η μέχρι υποταγής συμπεριφορά της αμερικανικής ηγεσίας στον κ. Ερντογάν, και
• Η άνευ προηγουμένου βελτίωση των σχέσεων της Άγκυρας με τη Μόσχα.

Στην Κύπρο και στην Ελλάδα έχουμε πολλούς, ανόητους θα τους χαρακτήριζα, που ζουν και αναπνέουν με τη φρούδα ελπίδα ότι ο ηγέτης του «ξανθού γένους», ξανθός και ο ίδιος, θα στείλει χιλιάδες στρατιώτες του προς τα κάτω για να προστατεύσουν την Ελλάδα, την Κύπρο και κάθε άλλη ορθόδοξη χώρα της Ευρώπης και όχι μόνο. Αυτό είναι το πρώτο «όνειρο». Το δεύτερο αφορά την Κωνσταντινούπολη. Θα απελευθερωθεί από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αναφέρουν οι… Γραφές.
Όλα τα παραπάνω «είναι πολύ καλά για να είναι αληθινά». Και φυσικά δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας. Η φαντασία των απελπισμένων ανθρώπων καλπάζει…
Αντίθετα, η αλήθεια είναι άλλη και είναι πολύ πικρή: Ο Πρόεδρος της Ρωσίας σαλιαρίζει με τον άλλο αυταρχικό ηγέτη της περιοχής μας, τον Ταγίπ Ερντογάν. Από (θανάσιμοι) εχθροί έχουν καταστεί στενοί φίλοι και αυτή η νέα ξαφνική φιλία, που μπορεί να αποδειχθεί και πάλι ευκαιριακή, αφορά και εμάς, διότι επηρεαζόμαστε.

• 1) Στην Κύπρο διεξάγονται διαπραγματεύσεις για να «κλείσουν» το Κυπριακό προς όφελος της Τουρκίας, και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας βρίσκεται υπό στενό κλοιό εκβιασμών. Εύχομαι και ελπίζω να αντέξει και να μη δεχθεί τις απαράδεκτες εισηγήσεις που του έβαλαν στο τραπέζι.
• 2) Στην Ελλάδα, η οικονομική κρίση έχει σαρώσει τις αντοχές των πολιτών, οι οποίοι απώλεσαν κάθε διάθεση για αντίσταση. Το γεγονός ότι δεν διαμαρτύρονται για τα άνευ προηγουμένου μέτρα, ότι δεν αντιδρούν στη λαίλαπα που σαρώνει τη χώρα, είναι ανησυχητικό. Θα έχουν την ίδια αντίδραση σε μία πιθανή προβοκάτσια από την Τουρκία; Φοβάμαι πως ναι. Ούτε τότε θα διαμαρτυρηθούν. Η κούραση των Μνημονίων διέλυσε κάθε διάθεση για αντίσταση σε οτιδήποτε. Όλα αντιμετωπίζονται παθητικά.

Η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν έχει οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα και ο Ρώσος Πρόεδρος, παρά το γεγονός ότι ένιωσε την οργή του Ταγίπ Ερντογάν με την υπόθεση της κατάρριψης του ρωσικού αεροπλάνου, επέστρεψε κυριολεκτικά στην αγκαλιά του. Έχουμε χάσει τον λογαριασμό με τις «αμέτρητες» συναντήσεις τους.
Αυτό που με εντυπωσιάζει και ταυτόχρονα με ανησυχεί, είναι ότι σ’ αυτή τη νέα ρωσο-τουρκική σχέση τον πάνω λόγο έχει η Τουρκία. Μετά το περίεργο πραξικόπημα ο Πούτιν πρόσφερε αμέσως χείρα βοηθείας στον Πρόεδρο της Τουρκίας και του παραχώρησε επίσης το «όπλο» εκβιασμού απέναντι στους Αμερικανούς. Ο Ερντογάν τα βάζει με όλους, επιτίθεται στους Αμερικανούς ως να είναι εχθροί και αυτοί τον χαϊδεύουν. Γιατί, θα αναρωτηθείτε. Μα είναι τόσο εύκολη η απάντηση: τους απειλεί ότι θα τα σπάσει με την Ουάσιγκτον και θα συμμαχήσει με τους Ρώσους. Και ο Πούτιν του δίνει την απαραίτητη ανοχή για να ενισχύεται ο εκβιασμός του προς τη Δύση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αντιπρόεδρος Τζόζεφ Μπάιντεν, στις συνομιλίες που έχει με Έλληνες φίλους του, σημειώνει αυτή τη νέα παράμετρο, τη δήθεν απώλεια της Τουρκίας. Και τι ζητά; Να λυθεί άρον-άρον το Κυπριακό… Αλλά γιατί να ζητούν οι Αμερικανοί το «κλείσιμο» του προβλήματος της Κύπρου; Μα για να εξευμενίσουν την Τουρκία… Εκεί κατάντησαν οι Δημοκρατικοί ηγέτες της υπερδύναμης. Αντί να απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα στον Ερντογάν, που θέτει σε κίνδυνο τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα, σπεύδουν να ικανοποιήσουν τις απαράδεκτες απαιτήσεις του στην Κύπρο.
Και ενώπιον όλων αυτών των επικίνδυνων καταστάσεων, πού στέκει η Ελλάδα; Όσοι κάνατε τον κόπο να παρακολουθήσετε την «τιτανομαχία» του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή Κυριάκου Μητσοτάκη, θα καταλάβατε ότι οι άνθρωποι έχουν λύσει όλα τα προβλήματα της χώρας. Και επειδή τα έχουν λύσει, και η οικονομία σκίζει, και η Ελλάδα είναι πανίσχυρη, με τον επικίνδυνο Ερντογάν θα ασχολούνται; Ελάτε τώρα…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ (με την ελπίδα ότι δεν θα γίνει λάθος στη μετάφραση): Και ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών Βικτώρια Νούλαντ αδικούν τους εαυτούς τους με την επιμονή τους να πιέζουν ΜΟΝΟ τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και να μην ενοχλούν καθόλου την κατοχική δύναμη Τουρκία. Το διπλωματικό «πήγαινε-έλα» της κ. Νούλαντ την Πέμπτη έστειλε λάθος μήνυμα στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ο οποίος της είχε τονίσει ότι ο κατοχικός ηγέτης Ακιντζί δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις, και της είχε ζητήσει να απευθυνθεί στον Ερντογάν. Καλά και άγια τα συμφέροντά σας κ. Νούλαντ, αλλά εδώ μιλάμε για ανθρώπους, δεν μιλάμε για αντικείμενα. Πιέζετε τον κ. Αναστασιάδη για να «κλείσει» άρον-άρον το Κυπριακό. Και οι πιέσεις είναι αφόρητες. Δεν του αξίζει, διότι στο κάτω-κάτω της γραφής, το 2004 σας εξυπηρέτησε και θα έπρεπε τώρα -και επειδή είναι αυτός που θα βάλει την υπογραφή- να του εξασφαλίσετε κάποια κέρδη για να μπορεί να καταθέσει το νέο σχέδιο ενώπιον του λαού. Αντίθετα, του ζητάτε να δεχθεί πράγματα τα οποία έχει απορρίψει. Έτσι αντιμετωπίζετε τους φιλοαμερικανούς πολιτικούς εσείς; Εάν πραγματικά σας ενδιαφέρει η λύση του Κυπριακού πηγαίνετε σήμερα στην Άγκυρα και δέστε τον Ερντογάν. Αυτός είναι το πρόβλημα.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ΕΘΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ MIGNATIOU