του Σταύρου Λυγερού - Μετά από μία μακρά περίοδο ύφεσης,τα τελευταία αρκετά χρόνια οι ελληνοαλβανικές σχέσεις έχουν επανέλθει στον αστερισμό της έντασης. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για αναπόφευκτη εξέλιξη. Ο εθνικισμός και κατ’ επέκτασιν ο ανθελληνισμός ως ιδιαίτερη έκφανσή του, παραμένει σταθερά της αλβανικής πολιτικής σκηνής.
Το επιβεβαιώνουν τα πρόσφατα γεγονότα. Δεν είναι μόνο η κλιμάκωση των κινήσεων αφελληνισμού της Χιμάρας με την περιοδική κατεδάφιση αποκλειστικά ελληνικών περιουσιών, όπως συμβαίνει αυτές τις ημέρες. Είναι και η εδώ και χρόνια αναγόρευση της απαίτησης των Αλβανοτσάμηδων σε κεντρική συνιστώσα της εξωτερικής πολιτικής των Τιράνων.
Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός συντηρήθηκε σε χαμηλή ένταση από το καθεστώς του Χότζα και αναζωπυρώθηκε όταν η Αλβανία εισήλθε στην μεταψυχροπολεμική εποχή. Η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου τροφοδότησε τον αλβανικό εθνικισμό και του προσέδωσε μία επιθετικότητα. Οι Αλβανοί θεώρησαν τότε ότι ήταν η ώρα να διεκδικήσουν και να αποσπάσουν όσα περισσότερα μπορούσαν από τις γειτονικές χώρες.
Το επιβεβαιώνουν τα πρόσφατα γεγονότα. Δεν είναι μόνο η κλιμάκωση των κινήσεων αφελληνισμού της Χιμάρας με την περιοδική κατεδάφιση αποκλειστικά ελληνικών περιουσιών, όπως συμβαίνει αυτές τις ημέρες. Είναι και η εδώ και χρόνια αναγόρευση της απαίτησης των Αλβανοτσάμηδων σε κεντρική συνιστώσα της εξωτερικής πολιτικής των Τιράνων.
Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός συντηρήθηκε σε χαμηλή ένταση από το καθεστώς του Χότζα και αναζωπυρώθηκε όταν η Αλβανία εισήλθε στην μεταψυχροπολεμική εποχή. Η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου τροφοδότησε τον αλβανικό εθνικισμό και του προσέδωσε μία επιθετικότητα. Οι Αλβανοί θεώρησαν τότε ότι ήταν η ώρα να διεκδικήσουν και να αποσπάσουν όσα περισσότερα μπορούσαν από τις γειτονικές χώρες.
Διαβάστε περισσότερα εδώ>>https://voreiahpeiros.blogspot.gr/2017/11/blog-post_30.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου