Του Κώστα Βενιζέλου - «Το Ορνίθι είναι το Άουσβιτς τηςΚύπρου», είπε με συγκλονισμό και τρεμάμενη φωνή ο εκπρόσωπος των Ασσιωτών, Γιάννος Δημητρίου. Μιλούσε ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων της κυπριακής Βουλής, δίνοντας τη δική του προσωπική μαρτυρία καθότι ήταν παρών στη σύλληψη των Ασσιωτών.
Ο Γιάννος Δημητρίου ανέφερε πως πρόσφατα κλήθηκαν από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων στο Λήδρα Πάλας για να ενημερωθούν για τους συγχωριανούς τους. «Βρεθήκαμε προ εκπλήξεως. Μας πληροφόρησαν ότι εντοπίστηκαν έξι άτομα που συμμετείχαν στη μεταφορά των οστών και ότι κατατέθηκε έγγραφο την προηγούμενη για παραδοχή μετακίνησής τους στον σκυβαλότοπο Δικώμου. Ήταν κάτι συγκλονιστικό». Όλα αυτά γίνονταν για να απαλλαγεί η Τουρκία από τις ευθύνες της και για να μην κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου.
Για αυτό και οι μετακινήσεις οστών από ομαδικούς τάφους, που δεν έγινε μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Δεν είναι, όμως, μόνο οι δολοφονίες, οι ομαδικοί τάφοι αλλά και το πώς αυτές είχαν διαπραχθεί. Με μια σφαίρα στο κεφάλι και τα χέρια δεμένα πιστάγκωνα. «Στις 21 Αυγούστου οι χωριανοί μας συνελήφθησαν από τον τουρκικό στρατό και η διαλογή έγινε από Τούρκους αξιωματικούς και οι συλληφθέντες βρίσκονταν υπό τον έλεγχό τους. Ορισμένοι οδηγήθηκαν στο Γκαράζ Παυλίδη δύο φορές. Με τη μετακίνηση υπέπεσαν σε ύβρη κατά των Ασσιωτών. Δεν υπολόγισαν σωστά. Δεν γνωρίζουμε αν είναι άλλη μία πληροφορία όπως αυτές που ακούσαμε στο παρελθόν και δεν επιβεβαιώθηκαν ή αν ευσταθεί.
Την άλλη μέρα το είδαμε δημοσιευμένο σε εφημερίδα, μαζί με φωτογραφίες», είπε ο Γιάννος Δημητρίου αφήνοντας άφωνους τους βουλευτές, που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τη συναισθηματική φόρτιση του ανθρώπου αυτού. Είναι προφανές πως οι Τούρκοι έθαψαν τα οστά στον σκουπιδότοπο ώστε να καταστήσουν αδύνατη την ανεύρεση τους. Πρώτα είχαν θαφτεί στο χωριό στο Ορνίθι μετά τη δολοφονία τους από τους Τούρκους. Οι περισσότεροι, σύμφωνα με τα στοιχεία, είναι κάτοικοι του χωριού Άσσια. Η μετακίνηση των οστών έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ΄90. Σημειώνεται πως ο χώρος με χρήματα της Ε.Ε. αποκαταστάθηκε και δεντροφυτεύτηκε. Κι αυτό, ακόμα, το τελευταίο δεν ήταν τυχαίο. Επίτηδες επέλεξαν το χώρο, όπου είχε εμπλοκή η Ευρωπαϊκή Ένωση, που σαφώς και δεν γνώριζε τις τουρκικές ενέργειες. Για τους Τούρκους, όμως, ο συγκεκριμένος χώρος, η εμπλοκή τόσων φορέων, τον καθιστούσε «πιο ασφαλές». Πίστευαν πως δεν θα αποκαλύπτονταν τα εγκλήματα τους.
Ο Γιάννος Δημητρίου ανέφερε πως πρόσφατα κλήθηκαν από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων στο Λήδρα Πάλας για να ενημερωθούν για τους συγχωριανούς τους. «Βρεθήκαμε προ εκπλήξεως. Μας πληροφόρησαν ότι εντοπίστηκαν έξι άτομα που συμμετείχαν στη μεταφορά των οστών και ότι κατατέθηκε έγγραφο την προηγούμενη για παραδοχή μετακίνησής τους στον σκυβαλότοπο Δικώμου. Ήταν κάτι συγκλονιστικό». Όλα αυτά γίνονταν για να απαλλαγεί η Τουρκία από τις ευθύνες της και για να μην κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου.
Για αυτό και οι μετακινήσεις οστών από ομαδικούς τάφους, που δεν έγινε μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Δεν είναι, όμως, μόνο οι δολοφονίες, οι ομαδικοί τάφοι αλλά και το πώς αυτές είχαν διαπραχθεί. Με μια σφαίρα στο κεφάλι και τα χέρια δεμένα πιστάγκωνα. «Στις 21 Αυγούστου οι χωριανοί μας συνελήφθησαν από τον τουρκικό στρατό και η διαλογή έγινε από Τούρκους αξιωματικούς και οι συλληφθέντες βρίσκονταν υπό τον έλεγχό τους. Ορισμένοι οδηγήθηκαν στο Γκαράζ Παυλίδη δύο φορές. Με τη μετακίνηση υπέπεσαν σε ύβρη κατά των Ασσιωτών. Δεν υπολόγισαν σωστά. Δεν γνωρίζουμε αν είναι άλλη μία πληροφορία όπως αυτές που ακούσαμε στο παρελθόν και δεν επιβεβαιώθηκαν ή αν ευσταθεί.
Την άλλη μέρα το είδαμε δημοσιευμένο σε εφημερίδα, μαζί με φωτογραφίες», είπε ο Γιάννος Δημητρίου αφήνοντας άφωνους τους βουλευτές, που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τη συναισθηματική φόρτιση του ανθρώπου αυτού. Είναι προφανές πως οι Τούρκοι έθαψαν τα οστά στον σκουπιδότοπο ώστε να καταστήσουν αδύνατη την ανεύρεση τους. Πρώτα είχαν θαφτεί στο χωριό στο Ορνίθι μετά τη δολοφονία τους από τους Τούρκους. Οι περισσότεροι, σύμφωνα με τα στοιχεία, είναι κάτοικοι του χωριού Άσσια. Η μετακίνηση των οστών έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ΄90. Σημειώνεται πως ο χώρος με χρήματα της Ε.Ε. αποκαταστάθηκε και δεντροφυτεύτηκε. Κι αυτό, ακόμα, το τελευταίο δεν ήταν τυχαίο. Επίτηδες επέλεξαν το χώρο, όπου είχε εμπλοκή η Ευρωπαϊκή Ένωση, που σαφώς και δεν γνώριζε τις τουρκικές ενέργειες. Για τους Τούρκους, όμως, ο συγκεκριμένος χώρος, η εμπλοκή τόσων φορέων, τον καθιστούσε «πιο ασφαλές». Πίστευαν πως δεν θα αποκαλύπτονταν τα εγκλήματα τους.
- Οι Τούρκοι δεν σέβονται ούτε τους νεκρούς. Διαπράττουν εγκλήματα και προσπαθούν να τα «σβήσουν» με καινούργια. Η στάση τους προδήλως αποδεικνύει πως δεν πρόκειται να αποδεχθούν τα εγκλήματα και αυτή τους η λογική τα διαιωνίζει. Αυτή είναι η Τουρκία! Έτσι ήταν το 1974, έτσι είναι και σήμερα, δυστυχώς. Όσο κι εάν κάποιοι επιμένουν να τις φτιάχνουν ψεύτικες εικόνες, να ωραιοποιούν το καθεστώς Ερντογάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου