ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ : ΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ.

απόσπασμα του Νίκου Καζαντζάκη από την "Ασκητική"
που αναφέρεται στην ράτσα.

Του Πρόδρομου Κούρτογλου

Το ιδεολογικό θέμα του συναγωνιστή  δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ την Παρασκευή στις 20 Ιουλίου 1990

Μία παρεξηγημένη σήμερα έννοια είναι ή έννοια τοϋ φυλετισμού. Τό επικρατούν πολι­τικό σύστημα έχει φορτίσει αρνητικά τίς έν­νοιες «φυλετισμός» καί «φυλή» γιά νά μπόρεση νά παραγάγη τόν ανθρώπινο τύπο πού τού χρειάζεται, τόν άνθρωπο - ρομπότ.

Ή φύσις παρήγαγε τό ανθρώπινο είδος σέ διαφόρους τύπους πού ονομάζουμε φυλές. Κάθε φυλή έχει όχι  μόνον τά δικά της εξωτε­ρικά γνωρίσματα αλλά καί κυρίως, τό δικό της εξελικτικό επίπεδο καί τίς δικές της έμφυτες κλίσεις καί ψυχοπνευματικές ικανότητες. Ι­στορικά ό άνθρωπος δέν έχει έμφανισθή σάν άτομο, άλλά σάν ομάδα, τήν ομάδα αυτή πού ονομάζουμε κοινότητα. Ή φυσική βάσις μιας κοινότητας υπήρξε πάντοτε ή φυλή, διότι αυ­τή είναι ό μόνος κοινός παρανομαστής τών άτόμων τής κοινότητος ό όποιος μένει αναλλοίωτος κατά τήν διαδοχή τών γενεών καί επομένως μπορεί νά εξασφάλιση τήν απα­ραίτητη σταθερότητα γιά τήν διαμόρφωσι τής «προσωπικότητος» τής ομάδος, τής κοινότη­τος ή τοϋ "Εθνους. 

Κάθε άλλου είδους όμαδοποίησις, έπί διαφορετικής βάσεως δέν ενεφανίσθη ποτέ στήν ιστορία, διότι εϊτε δέν θά μπορούσε νά δώση σταθερές μορφές κοι­νότητος, είτε μέ τίς φυλετικές διαστουρώσεις θά κατέληγε μετά άπό ώρισμένο άριθμό γε­νεών σέ μία όμοιογενή καί πάλι φυλετική βάσι.

ΟΙ φυλές είναι, λοιπόν, βασικές οντότητες στήν φϋσι καί στήν ανθρώπινη ιστορία, άφοϋ είναι οί μόνες σταθερές συλλογικές μορφές. Ή κάθε φυλή καλλιεργεί καί ωριμάζει τήν δι­κή της συλλογική φυλετική ψυχή καί μέσω αυ­τής δημιουργεί πολιτισμούς. Ή δημιουργία πολιτισμών είναι θεμελιώδους σημασίας, διότι είναι τό μέσον τής πνευματικής εξελίξεως τού άνθρωπου. Ή οικονομία τής φύσεως παρήγα­γε ποικιλία φυλών, ώστε νά πρόκυψη αντίστοι­χη ποικιλία πολιτισμών καί νά έμπλουτισθή, έτσι, κατά τόν μέγιστο δυνατό τρόπο ή ύπερ-φυλετική συλλογική ανθρώπινη εμπειρία.

Μία πιθανή, λοιπόν, έξαφάνισις τής φυλε­τικής διαφοροποιήσεως τοϋ άνθρωπου θά κα­τέστρεφε μία θεμελιώδη λειτουργία τής φύσεως καί θά υποβάθμιζε στό κατώτατο ε­πίπεδο τήν ανθρώπινη ικανότητα δημιουργίας πολιτισμού. Αυτός είναι καί ό λόγος πού τά σημερινά διεθνή κατεστημένα, στό όνομα ε­νός ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού, επιδιώ­κουν τήν φυλεκτική όμοιογενοποίησι τοϋ άνθρωπου, δίνοντας ιδιαίτερη έμφασι στήν καταστροφή τής λευκής φυλής, ώστε νά υπο­βαθμίσουν καί τό επίπεδο τοϋ πολιτισμού σέ μία τεχνοκρατία ύπηρετουμένη άπό ανθρώ­πους ρομπότ.

Φυλετισμός στό άτομο είναι ή στάσις σεβα­σμού πρός τίς φυλές, μιας τόσο σημαντικής πραγματικότητος, καί ιδιαιτέρως προς τήν δι­κή του φυλή. Αντίστοιχα, φυλετισμός στό κράτος είναι ή εφαρμογή πολιτικής γιά τήν προστασία καί βελτίωσι τής φυλής. Ή ίδια ή φυλή (αργότερα ή φυλετική κοινότης) είναι έ­νας ζωντανός οργανισμός πού αναπτύσσει μηχανισμούς αύτοαμύνης αναπτύξεως καί ε­ξελίξεως όπως καί κάθε ζωντανό οργανισμό. Ή παρέμβασις τοϋ κράτους όμως είναι απα­ραίτητη σέ ώρισμένες περιπτώσεις μέ δημο­γραφικά μέτρα ή μέτρα οικογενειακού προ­γραμματισμού ή καί μέ πόλεμο έν όψει μιας εισβολής ξένης φυλής.

Ό υγιής φυλετισμός πρέπει νά διακρίνεται άπό τόν χονδροειδή ρατσισμό. Ό τελευταίος είναι απλώς ή εχθρική στάσις ενός άτομου πρός άτομα άλλων φυλών.Ό φυλετισμός εί­ναι θέσις. Ό ρατισμός είναι άρνησις. Ή σύγ­χυση μεταξύ τών δύο αυτών εννοιών είναι ένα άπό τά στοιχεία τής προπαγάνδας τοϋ Συ­στήματος στά πλαίσια τής άντιανθρώπινης καί άντιφυλετικής πολιτικής του.

Οικολογία είναι ή επιστήμη πού εξετάζει τούς δρους διαβιώσεως ενός είδους σέ ένα συγκεκριμένο περιβάλλον («οίκο»). Σάν πολι­τικό ρεύμα ή οικολογία αναφέρεται στόν άν­θρωπο καί τήν άλληλεπίδρασί του μέ τό περιβάλλον. Ή  διεισδυτική Εθνικιστική σκέψις έχει διακρίνει τά δύο φυσικά είδη τής οι­κολογίας ώς πολιτικού ρεύματος:

Ή παθητική οικολογία είναι αυτή τήν οποία προβάλλει τό σύστημα. Ή «λογική» τής πα­θητικής οικολογίας είναι ή λογική τής «μή δράσεως» ή «μή εξελίξεως».Κατά τήν λογι­κή αυτή ό άνθρωπος πρέπει νά ελαχιστοποί­ηση τήν έπίδρασι καί έπέμβασί του στό περιβάλλον, ή σέ ακραία ερμηνεία, νά τήν μη­δενίση. ΟΙ μόνες τελικώς αποδεκτές δραστη­ριότητες τοϋ άνθρωπου είναι οί καθαρώς βιολογικές καί ζωώδεις, διότι μόνον αυτές εί­ναι ανεκτές άπό τό περιβάλλον. Τό φυσικό πε­ριβάλλον ανυψώνεται σέ υπέρτατη αξία ένώ ό άνθρωπος είναι ένοχος γιά τήν πολιτιστι­κή του γενικά δραστηριότητα, μέσω τής ο­ποίας επιδρά καί παρεμβαίνει στήν φύσι. Πρόκειται γιά άλλη μία Ιδεολογία πού εμφυ­τεύει ένοχες στόν άνθρωπο.

Ή ενεργητική ή εξελικτική οικολογία είναι ή οικολογία τοϋ Εθνικισμού. Ό Εθνικισμός πρώτος αναγνωρίζει τήν φύσι καί τούς νό­μους της καί μέσα στίς φυσικές πραγματικό­τητες καί αυτήν τής εννοίας τής φυλής. Ή οικολογία τοϋ Εθνικισμού δίνει ίση αξία στόν άνθρωπο καί στό περιβάλλον καί αναγνωρί­ζει τόν προορισμό τοϋ ανθρώπου νά εξελίχθη σέ ανώτερο όν. Επομένως δέχεται τίς παρεμ­βάσεις τοϋ άνθρωπου στό περιβάλλον, ύπό τόν όρον ότι δέν διαταράσσει μέ αυτές τούς κύκλους καί τούς βιορρυθμούς τοϋ πλανήτου καί τήν έξέλιξι τόσο τών άλλων ειδών, όσο καί τής βιόσφαιρας ώς σύνολον. Ή παθητική οι­κολογία είναι υπέρ της μή δράσεως καί τής άντεξελίξεως τοϋ ανθρώπου. Ή εξελικτική οι­κολογία τοϋ Εθνικισμού είναι υπέρ τής ορ­θής δράσεως, δηλ. τής αρμονικής, μέ μέτρο, δράσεως, ή οποία επιτρέπει τόσο τήν έξέλιξι τοϋ άνθρωπου, όσο καί τήν ομαλή λειτουργία τοϋ περιβάλλοντος.

Αναγνωρίσαμε τίς φυλές σάν μία φυσική πραγματικότητα καί έκ τούτου συμπεραίνου­με ότι φυλετισμός καί οικολογία είναι έννοιες αλληλένδετες. Οί δύο αυτές έννοιες καί φιλο­σοφίες υπηρετούνται στό Εθνικό Κράτος άπό τήν Δημογραφία καί τήν Δημογραφική πολι­τική. Ή δημογραφική πολιτική τοϋ κράτους συνεπικουρεί τούς ενστικτώδεις μηχανισμούς τής φυλής καί αποσκοπεί στήν όρθή ποσότη­τα καί σύνθεσι υγεία καί αρμονική γεωγρα­φική κατανομή τοϋ εθνικού πληθυσμού ώστε νά υπάρχουν τόσο οί βέλτιστες προϋποθέσεις γιά τήν ανάπτυξι τοϋ πολιτισμού δσο καί ή πλήρης έναρμόνισι μέ τό περιβάλλον. Θέλου­με νά τονίσουμε έδώ ότι τόσο ή προστασία τής φυλής, όσο και ή έπίτευξις δημογραφικής αρμονίας είναι οικολογικά αιτήματα, πού εγεί­ρει, βέβαια, ό Εθνικισμός καί όχι ή κατεστη­μένη οικολογία. Μεταξύ τών μέτρων μιας σωστής δημογραφικής πολιτικής είναι διάφο­ρα κίνητρα μέτρα γιά τόν αφανισμό τών κλη­ρονομικών ασθενειών ένα άπό τά όποια είναι καί αυτό τοϋ προγαμιαίου πιστοποιητικού, κα­θώς επίσης καί τό σημαντικό θέμα τοϋ οικο­γενειακού προγραμματισμού πού τόσο έχει προπαγανδίσει τό κατεστημένο σύστημα άλ­λά μόνον πρός τήν κατεύθυνσι τής μή τεκνο­ποιίας.

Ή βάσις γιά τήν άνάδειξι τοϋ "Εθνους, τοϋ Εθνικού Κράτους καί τήν ανάπτυξι πολιτι­σμού είναι ή Φυλή. Ό Φυλετισμός, ή Οικολο­γία καί ή Δημογραφία υπηρετούν τό «καλώς έχειν» τής Φυλής. Καί όπως στόν άνθρωπο, «νους υγιής έν σώματι ύγιεΐ», έτσι καί γιά τήν Εθνική κοινότητα, τό υγιές "Εθνος αναπτύσ­σεται σέ μία υγιή φυλή

ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ